Anton Geesink
Anton Geesink, 6-4-1934 – 27-8-2010
Was een groot Nederlandse judoka. Hij werd drie keer wereldkampioen judo, eenentwintig keer Europees kampioen judo, een keer olympisch kampioen judo en was lid van het Internationaal Olympisch Comité (IOC).
De eerste leraar van Anton Geesink was Jan van der Horst, een judopionier die een judoschool in Utrecht had. In 1949 nam Geesink deel aan de Nederlandse Kampioenschappen. In 1951 werd hij nationaal kampioen en in 1953 Europees kampioen alle categorieën. Vanaf 1956 trainde hij op uitnodiging van de Japanse bondscoach jaarlijks enkele maanden in Japan. De 1,98 m lange en 120 kilo zware Geesink wist in 1961 in Parijs als eerste niet-Japanner de wereldtitel te behalen in de judoklasse alle categorieën.
In 1960 kwalificeerde hij zich als worstelaar voor de Olympische Spelen in Rome, maar hij werd door het NOC geweigerd omdat hij geld verdiende als judoleraar.
In 1964 zou dat weer gebeurd zijn bij zijn kwalificatie als judoka. Volgens Geesink was het de Nederlandse prins-gemaal Bernhard van Lippe-Biesterfeld die ervoor gezorgd heeft dat hij alsnog in Tokio mee kon doen.
In 1964 won Geesink tijdens de Olympische Spelen in Tokio goud in de open categorie. Tot ontzetting van het thuispubliek versloeg hij in de finale hun favoriet Akio Kaminaga. In 1965 werd hij in Rio de Janeiro opnieuw wereldkampioen, dit keer in het zwaargewicht.
Geesink heeft een recordaantal van 21 Europese judotitels, maar werd in 1957, 1958, en 1959 ook nog Nederlands kampioen Grieks-Romeins worstelen. Hij werd tevens vier keer verkozen tot Sportman van het jaar.
In 1967 stopte Geesink als judoka met de wedstrijdsport.
Hij zou daarna nog wel jarenlang actief zijn als (professioneel) worstelaar, waarbij hij onder andere een wereldtitel professioneel worstelen vrije stijl in de klasse superzwaargewicht zou behalen.