Leerplan-Geesink

Anton Geesink kwam met een eigen leerplan, een methode om de judotechnieken in te delen. Hij wilde het judo onderwijs moderniseren met nieuwe didactische begrippen zoals werk-arm/been, hulp-arm/been, speel-arm/been. Het idee is om ‘situatief’ te oefenen om hierdoor inzicht te krijgen in de logica van de judohandelingen.

De eerste stap is om de judoka vertrouwd te maken met de judomat door in liggende of zittende positie de controletechnieken aan te leren. Bij de jongste jeugd heb ik deze manier van aanleren overgenomen tot 6 jaar leer ik nog geen staande technieken maar als leraar maak ik de judoka vertrouwd met de omgeving en met elkaar. 

De tweede stap is het ukemi waza (val-breken). Dit kan in drie richtingen, achterwaarts, voorwaarts en zijwaarts. Belangrijk is dat uke zelf zijn snelheid bepaalt. Tori wordt gebruikt als een steunpunt. Een voorbeeld is valtechnieken over een bokje (tori zit op elleboog en knieën). Uke maakt een achterwaarste val over het bokje waarbij deze tori vastpakt bij zijn judojas en zo langzaam er vanaf glijd. Voorwaarts door met een been over het bokje te stappen , je handen naast je voeten plaatsen en een voorwaartse judorol maken. Zijwaarts door de hand (die het dichts bij tori is) in de nek van tori te pakken en zijwaarts over het bokje laten afglijden. 

De derde stap is het aanleren van de speel-arm/been worpen, denk hierbij aan de veeg (harai) en maai (gari) technieken. Vervolgens de verbindings- technieken (Renraku). De overname-technieken (Gaeshi) en als laatste het aanleren van kata (vaste vormen).

Het veiligheidsaspect is een belangrijk onderdeel van het leerplan Geesink.

Daarnaast gelden er nog drie voorwaarden:

• Uke maakt een fout (of deze wordt uitgelokt)
• Tori moet inzicht hebben in de labiele positie van uke (balans)
• Alles moet in beweging zijn (zo snel mogelijk van statisch naar dynamisch judo).